بخش تخصصی ایمپلنت فوری
ایمپلنت یک روزه یا فوری یک روش کاشت ایمپلنت است که به منظور جایگزین کردن دندان های از دست رفته و شکسته مورد استفاده قرار می گیرد. پایه های ایمپلنت شبیه ریشه دندان های طبیعی در استخوان فک عمل کرده و پایه بسیار مستحکمی برای سوار کردن تاج های دندانی که ظاهری شبیه دندانهای طبیعی دارند؛ بوجود می‌آورد. در روش های کاشت ایمپلنت سنتی دوره بهبود پس از کاشت پایه و پیش از نصب تاج دندان بسیار طولانی است در صورتی که فرایند ایمپلنت یک روزه روشی کاملا خاص و کاربردی است که با استفاده از آن جای خالی دندان در یک روز توسط پایه ایمپلنت و تاج دندانی پر می شود. البته در روش کاشت ایمپلنت فوری، تاج دندان موقتی تا زمانی که تاج دندان اصلی برای نصب آماده شود؛ روی پایه سوار می شود وزیبایی دندان های شما را تکمیل می کند.
دندان درد و مشکلات لثه
/0 نظرها/در مشکلات عمومی دندان و لثه, مقالات جراحی و درمان لثه /توسط دکتر امید امیربندهدر این نوشته می خوانید:
دندان درد و بیماری لثه بسیار شایع هستند اما معمولاً می توانند با مراقبت های خوب از دندان ها و لثه ها از آنها پیشگیری نمود. سالم نگه داشتن دندان ها، لثه ها، و استخوان های اطراف دندان ها مستلزم مسواک زدن، کشیدن نخ دندان، و داشتن رژیم غذایی خوب است. بایستی در طول روز دو مرتبه با مسواک نرم و خمیر دندان فلورایده مسواک بزنید. بین دندان ها را هر روز با نخ دندان یا دیگر ابزارهای بین دندانی تمیز کنید. برای دریافت راهنمایی های بیشتر در خصوص راهکارهای تمیز نگه داشتن دهان و دندان ها با دندانپزشک خود صحبت راهنمایی بخواهید.
گاهی اوقات ممکن است شما زمانی درد دندان داشته باشید که یکی از دندان های خود را لمس می کنید یا زمانی که غذاها یا نوشیدنی هایی می خورید که داغ، سرد، ترش یا شیرین هستند و به یک دندان حساس برخورد می کنند. حساسیت خفیف می تواند در نتیجه تحلیل رفتن لثه ها (کنار رفتن لثه ها از روی دندان ها) یا پوسیده شدن دندان اتفاق بیفتد. حساسیت های خفیف تا شدید می توانند به معنای ترک خوردن، وجود حفره در دندان، و از دست رفتن پر شدگی روی دندان باشند. مراجعه به دندانپزشک برای درمان می تواند مانع از دست رفتن دندان شود.
دندان درد و مشکلات لثه
دلایل بروز دندان درد
گاهی اوقات دندان درد می تواند در نتیجه دیگر مشکلات مربوط به سلامتی بروز پیدا کند، از جمله:
دندان درد و مشکلات لثه
مشکلات لثه
لثه های سالم صورتی رنگ و محکم هستند و به راحتی خونریزی نمی کنند. گاهگاهی اگر لثه ها و دندان ها را محکم مسواک بزنید، یا از مسواک با فرچه سفت استفاده کنید، یا نخ دندان را به سختی کنار لثه ها فشار دهید ممکن است لثه ها دچار خونریزی شوند. با دندان های خود با لطافت و به آرامی برخورد کنید- از مسواک دارای فرچه نرم استفاده کنید و با دقت نخ دندان بکشید تا به پیشگیری از خونریزی لثه ها کمک کنید.
ژنژیویت بیماری لثه ای است که موجب قرمز و متورم شدن لثه ها می شود که حین مسواک زدن به راحتی دچار خونریزی می شوند. از آنجا که ژنژیویت معمولاً منجر به بروز درد نمی شود، بسیاری افراد درمان خود را به تأخیر می اندازند. اگر بیماری لثه درمان نشود می تواند منجر به بروز مشکلات جدی تر مربوط به بافت های لثه شود.
پریودنتیت حالت وخیم تر بیماری لثه است و در نتیجه عفونت های طولانی مدت لثه ها، استخوان، و دیگر بافت هایی که دندان را حمایت می کنند بروز می یابد. این بیماری می تواند پیشرفت کند تا جایی که استخوان هایی که دندان ها را در بر گرفته اند آسیب ببینند. در این مراحل آخر، ممکن است دندان ها لق شوند و بیفتند یا نیاز به کشیده شدن داشته باشند. درمان زود هنگام بیماری لثه برای پیشگیری از افتادن دندان حائز اهمیت است.
خونریزی، تورم و درد لثه ها می توانند به علل زیر نیز اتفاق بیفتند:
دندان درد و مشکلات لثه
کشیدن سیگار و استفاده از دیگر فراورده های تنباکو خطر برزو بیماری لثه را افزایش می دهد. احتمال بروز بیماری لثه در افراد سیگاری بیشتر از افراد غیر سیگاری است. بیمار می تواند علائم خونریزی یا تورم لثه ها را نیز داشته باشد زیرا خونریزی های عادی که واکنش طبیعی سیستم ایمنی بدن هستند، تحت تأثیر استفاده از تنباکو هستند. جویدن تنباکو می تواند موجب تحلیل رفتن لثه ها در قسمت هایی از دهان شود که تنباکو در آنجا قرار داده می شود. حساسیت ها و زخم های مداوم در نتیجه استفاده پیوسته از دخانیات می تواند خطر بروز سرطان دهان را افزایش دهد.
ایمپلنت های دندانی برای نوجوانان – بخش دوم
/0 نظرها/در مشکلات عمومی دندان و لثه, مقالات آموزشی کاشت ایمپلنت /توسط دکتر امید امیربندهدر این نوشته می خوانید:
در مقاله قبل برای شما گفتیم گاهی اوقات لازم است از ایمپلنت های دندانی در سنین جوانی و نوجوانی نیز استفاده شود. برای موفقیت آمیز بودن کاشت ایمپلنت ها در این رده سنی، لازم است ملاحضات زیادی مد نظر قرار گیرند و به ذکر تعدادی از آنها پرداختیم. در این مقاله به ادامه این نکات و ملاحظات خواهیم پرداخت.
نشانه های تکمیل رشد استخوان
سن شناسنامه ای برای مشخص نمودن اتمام رشد استخوان ها کافی نیست. دنبال نمودن روند رشد در تصاویر سفالومتریکی که با فواصل حداقل 6 ماه گرفته شده اند، (و صبر کردن تا زمانی که در یک دور یک ساله دیگر هیچ تغییراتی در رشد مشاهده نشود) قابل اعتمادترین روش است، گرچه زمان زیادی نیاز دارد و لازم است فرد چندین مرتبه در معرض اشعه قرار بگیرد و باید روند کاشت ایمپلنت به تعویق بیفتد.
با مقایسه رادیوگراف های معمول از مچ دست یا دست در برابر اطلس استاندارد رشد استخوان دست و مچ دست، می توان وضعیت رشد اسکلتی را نسبتاً بع درستی بررسی نمود. نشانه های رادیوگراف مچ دست می توانند برای قرار دادن فرد در منطقه کلی از انحنای رشد استفاده شود. معمولاً پس از تکمیل حداکثر سرعت رشد، پوشش گذاری بند میانی انگشت سوم می تواند اتفاق بیفتد که حاکی از کاهش سرعت روند رشد در دوران بلوغ است. با رسیدن به این مرحله و تکمیل رشد در دوران بلوغ، می توان به آغاز روند کاشت ایمپلنت فکر کرد.
با این حال، هنوز هم خطراتی وجود دارند. وقتی اپی فیز استخوان رادیوس جوش می خورد و با بدنه استخوان، ساختار یکپارچه ای شکل می دهد، سطح رشد اسکلتی فرد بزرگسال بدست آمده است و نیاز نیست انتظار داشت به ارتفاع افزوده شود. این زمان بهترین و بی خطرترین زمان برای قرار دادن ایمپلنت است.
ایمپلنت های دندانی برای نوجوانان
انتخاب سن درست برای کاشت ایمپلنت
در موارد آنودنشای (فقدان مادر زادی دندان) یا الیگودنشای (کم دندانی، کمبود تعدادی از دندان ها به صورت مادر زادی) وخیم در مندیبل (فک پایین)، این احتمال یا ضرورت وجود دارد که کاشت ایمپلنت حتی قبل از اتمام رشد در بلوغ انجام شود، زیرا در این گروه بیماران، پس از 5-6 سالگی، در رشد قسمت قدامی تغییرات اندکی مشاهده می شود، مخصوصاً به این دلیل که دندان وجود ندارد. برای ماگزیلا (فک بالا)، توصیه می شود تا پس از اتمام رشد صبر شود.
در نشستی که در سال 1995 انجام شد تصمیم گرفته شد که کاشت ایمپلنت ها، مخصوصاً در موارد بی دندانی، تا انتهای رشد کرانیو فاشیال/ اسکلتی به تعویق بیفتد. در مطالعه ای که روی سن کاشت ایمپلنت صورت گرفت، مشاهده شد که ایمپلنت هایی که قبل از توقف رشد کاشته شده بودند، مخصوصاً در ماگزیلا، از نظر رفتاری غیر قابل پیش بینی بودند، بنابراین باید با احتیاط زیادی انجام شود. در این مقاله آمده است که ایمپلنت هایی که در طول دوره بلوغ کاشته می شوند، احتمال موفقیت بیشتری دارند اما هنوز هم این احتمال در ایمپلنت هایی که در طول دوره پس از بلوغ یا پس از رشد کاشته می شوند وجود دارد.
اگر ایمپلنت ها در طول دوره رشد فعال کاشته شوند، ممکن است جابجا شوند یا با ادامه رشد در جای نامناسبی قرار بگیرند، و ممکن است نیاز باشد خارج یا تعویض شوند. ایمپلنت هایی که در دختران پس از 15 سالگی، و در پسران پس از 18 سالگی کاشته می شوند، بیشتر قابل پیش بینی هستند. ایمپلنت هایی که قبل از این سن کاشته می شوند، ممکن است دائمی نباشند و ممکن است نیاز به کاشت مجدد داشته باشند.
ایمپلنت های دندانی برای نوجوانان
توصیه هایی برای منطقه کاشت ایمپلنت ها
جلوی فک بالا. پر خطرترین محل برای کاشت زود هنگام ایمپلنت است زیرا رشد این منطقه غیر قابل پیش بینی است، مخصوصاً با وجود دندان های طبیعی. کارگذاری ایمپلنت ها پیش از بلوغ می تواند مستلزم تکرار جراحی افزایش ارتفاع قسمت ترانس جینجیوال یا ترانس موکوسال ایمپلنت باشد، که باعث خواهد شد تناسب درستی بین ایمپلنت و قسمت زیبایی برقرار نشود و بارگذاری معکوس شود. توصیه می شود کارگذاری ایمپلنت تا پس از اتمام رشد اسکلتی به تعویق بیفتد.
عقب فک بالا. اگر ایمپلنت در این منطقه زودتر از موعدی که باید کاشته شود می تواند به علت تحلیل استخوان در قسمت سینوس ماگزیلا/ کف بینی، در قسمت اکلوزال خیلی فرو برود و از قسمت آپیکال قابل مشاهده باشد. توصیه می شود تا پس از اتمام رشد، کاشت ایمپلنت به تعویق بیفتد.
جلوی فک پایین. به نظر می رسد این منطقه بیشتر از هر جای دیگری برای کاشت زود هنگام ایمپلنت ها و استفاده از پروتزهای بر پایه ایمپلنت مناسب باشد. با این حال، استفاده زود هنگام از ایمپلنت ها، همراه با دندان ها، توصیه نمی شود، زیرا در طول رشد، در این منطقه تغییرات جبرانی قابل ملاحظه ای در رشد دندان ها اتفاق می افتد.
عقب فک پایین. توصیه می شود کاشت ایمپلنت ها در این قسمت، تا پس از تکمیل رشد اسکلتی به تعویق بیفتد زیرا احتمال پیش روی ایمپلنت به بالاتر از اکلوژن وجود دارد و می تواند به دندان های مجاور آسیب برساند، به همین دلیل مانعی سر راه کاشت زود هنگام ایمپلنت در این منطقه است.
نتیجه گیری
در دندانپزشکی امروزی طرح درمان برای فضاهای بدون دندان همیشه گزینه کاشت ایمپلنت را شامل می شود. آنها نه تنها کمک می کنند سبک زندگی بهتری ارائه شود، بلکه مجدداً بیمار را قادر می سازند عملکرد جویدن عادی تری داشته باشند. جراح دهان و دندان باید مسئولیت پاسخ گویی به نیازهای رشد “بیمار” را به عهده بگیرد.
با این حال، استفاده از ایمپلنت ها در نوجوانان چندان معمول نیست، زیرا جراح دهان و دندان نگران “اوج رشد” ماگزیلا و مندیبل است. اگر وی توصیه های ذکر شده مربوط به زمان و مکان درست کاشت ایمپلنت ها را دنبال کند، پیش بینی موفقیت آمیز بودن نتایج کار دشواری نخواهد بود. اگر پروتکل کاشت ایمپلنت در نوجوانان دنبال شود، نرخ موفقیت آنها تضمین خواهد شد و بیشتر می توانند انجام شوند.
ایمپلنت دندان در کودکان و نوجوانان – بخش اول
/0 نظرها/در مشکلات عمومی دندان و لثه, مقالات آموزشی کاشت ایمپلنت /توسط دکتر امید امیربندهدر این نوشته می خوانید:
موفقیت ایمپلنت های دندانی در دراز مدت، مخصوصاً در بیمارانی که هیچ دندانی ندارند، باعث شده است دیگر دندانپزشک ها نیز استفاده از آنها را گسترش دهند و از آنها برای بیماران کم سن تری استفاده کنند که دندان های خود را در نتیجه آژنزی agenesis (عدم شکل گیری یک عضو در دوران جنینی) و/یا حادثه. آنودنشیا Anodontia (بی دندانی) خواه به صورت مادرزادی وجود داشته باشد یا گاهاً به مرور زمان اتفاق افتاده باشد، شرایطی هستند که باعث می شوند استفاده از ایمپلنت های دندانی ضروری شود.
ایمپلنت در کودکان
همواره پروتزهای متحرک یک گزینه برای کودکانی بوده اند که هیچ دندانی نداشته اند. این نوع ابزارهای دهانی، نه تنها مورد پذیرش بیماران کم سن نیستند، بلکه، می توانند منجر به افزایش احتمال نرخ پوسیدگی دندان، افزایش جذب استخوان آلوئولار باقی مانده، و دیگر مشکلات پریودنتال شوند. از آنجا که پروتزهای متحرک و بریج های اسید اِچ شده آزاردهنده هستند و استفاده از آنها کار دشواری است، بیماران کم سن و والدین آنها اغلب اصرار دارند زمان انتظار را کاهش دهند و هر چه سریع تر ایمپلنت های دندانی را بکارند.
بعلاوه، خطر قرار گرفتن در معرض تحلیل استخوان آلوئولار پس از کشیدن دندان ها باعث می شود دندانپزشک تمایل بیشتری به کاشت فوری ایمپلنت های دندانی دارند. در غیاب دندان های ماگزیلا (فک بالا)، تیغه آلوئولار رشد نخواهد کرد و ماگزیلا هم به صورت عمودی و هم به صورت افقی رشد نکرده باقی خواهد ماند. در مقایسه، رشد مندیبل به وجود دندان وابسته نیست. بنابراین، در صورت بروز هایپودنشیا hypodontia یا آنودنشیا، رابطه بین دو فک نامتناسب خواهد بود و با ادامه رشد در طول دوره رشد طبیعی مال اکلوژن کلاس 3 گسترش خواهد یافت. بعلاوه، عوامل فیزیولوژیک و سایکولوژیک (جسمی و روحی) موجب افزایش فشار برای آغاز درمان زود هنگام می شوند. بعلاوه، ثابت شده است ایمپلنت هایی که مناسب کودکان هستند رشد استخوان آلوئولار را تحریک می کنند.
بر اساس سازمان سلامت جهانی- نوجوانان افراد کم سن بین 10 تا 19 سال هستند. با این حال، استفاده از ایمپلنت های دندانی در نوجوانان تفاوت چشمگیری با استفاده از ایمپلنت ها در افراد بزرگسال دارند. باید به رشد کودک اهمیت ویژه ای داده شود، زیرا در روند رشد دندان های نوجوانان تغییرات متعددی اتفاق می افتند.
مزایای استفاده از ایمپلنت ها به اندازه نگرانی برای استفاده آنها پیش از بلوغ حائز اهمیت است، اما در صورتی می توانند برای نوجوانان در حال رشد مفید باشند که تشخیص و طرح درمان دقیقی صورت گرفته باشد.
ایمپلنت های دندانی برای نوجوانان
ایمپلنت در نوجوانان
همواره بین محققان در خصوص کاشت ایمپلنت های دندانی برای کودکان و نوجوانان بحث وجود داشته است و برخی از آنها استفاده از ایمپلنت ها در این رده سنی را به شدت منع می کنند.
یکی از مطالعات پیشرو در زمینه الگوی رشد قوس های دندانی و کاشت ایمپلنت های دندانی روی کاشت ایمپلنت در فک های کودکان در حال رشد پرداخت. در نهایت، گرچه پین ها ثابت بودند اما تحت تأثیر رشد نیز قرار نداشتند. اما جابجایی ارتودنتیک دندان ها موجب جابجایی پین ها شد. تقریباً همه پین هایی که در مناطق تحلیل رفته مانند راموس مندیبل قدامی کاشته شده بودند، از دست رفته بودند و نیاز به تعویض داشتند. بعلاوه، پین هایی که در مناطقی کاشته شده بودند که رشد ذخیره ای استخوان داشتند، به تدریج به ثبات رسیدند.
در مطالعه ای که به مقایسه دندان شیری انکیلوز شده (جوش خورده با استخوان فک) و ایمپلنت های دندانی پرداخته شد مشخص شد، ایمپلنتی که با استخوان فک جوش خورده است شبیه دندان شیری انکیلوز شده عمل می کند، با همان عدم رشد آلوئولار و بیرون آمدن دندان. در نهایت به این شکل نتیجه گیری شد که ایمپلنت های کاشته شده در عقب ماگزیلا در کودکان، ممکن است تا جایی فرو بروند که با تغییر شکل کف حفره و بینی، قسمت آپیکال بدون پوشش باقی بماند. به همین دلیل محقق توصیه می کند در طول دوره رشد، ایمپلنت ها نباید عقب تر از دندان های نیش کاشته شوند.
در کودکانی که الگوی گردش قوی دارند، بیرون آمدن دندان های عقب ادامه پیدا می کند و رشد استخوان آلوئولار ادامه خواهد داشت تا جایی که طرح اکلوزال حفظ خواهد شد، و احتمالاً باعث خواهد شد طی روند آلوئولار مندیبل، ایمپلنت ها در عمق فرو بروند.
ایمپلنت هایی که پیش از بلوغ کودکان در دو طرف ساختار وسط کام (سقف دهان) آنها کاشته می شوند، با رشد عرضی کام، فاصله آنها به تدریج افزایش پیدا می کند و از نظر زیبایی و عملکردی مشکل بوجود خواهد آمد. در مقایسه، اگر این ایمپلنت ها با پروتز مصنوعی ثابت به یکدیگر متصل شوند، رشد عرضی کام متوقف خواهد شد. با این حال، رشد موفقیت آمیز ایمپلنت های دندانی در مندیبل بیشتر پسندیده می شوند زیرا مشکلات کمتری بروز می یابند. بنابراین، ایمپلنت هایی که در کودکان در خط وسط مندیبل کاشته می شوند، بیشتر از ایمپلنت هایی قابل پیش بینی هستند که در دیگر قسمت های مندیبل یا ماگزیلا کاشته می شوند.
ایمپلنت های دندانی برای نوجوانان
چه گروه هایی در نوجوانی می توانند ایمپلنت ها استفاده کنند؟
چه گروه هایی در نوجوانی نمی توانند ایمپلنت ها استفاده کنند؟
در مقاله بعد به سایر نکات در رابطه با کاشت ایمپلنت در کودکان و نوجوانان خواهیم پرداخت.