بخش تخصصی ایمپلنت تمام فک

اخیرا صدها هزار بیمار با روش All on 4 درمان شده‌اند. این روش اغلب برای جایگزینی دندان‌های مصنوعی یا دندان‌های از دست رفته استفاده می‌شود، روش All-on-4 از چهار ایمپلنت دندانی تیتانیومی استفاده می‌کند تا نقش لنگر را در فک بالا و پایین داشته باشند. این روش یک پایه‌ی قوی برای پروتز دندان ارائه می‌دهد که بعدا برای تکمیل این روش دائمی اضافه می‌شوند. مفهوم درمان All on 4 به معنی بهترین راه حل برای درمان تمام فک با استفاده از ایمپلنت‌های زاویه‌دار است. این روش مخصوصاً برای بیمارانی که تحلیل شدید استخوان در فک پایین دارند بسیار مناسب و مقرون به صرفه می باشد.

مقالات تخصصی ایمپلنت تمام فک

خارج کردن ایمپلنت هایی که با شکست مواجه شده اند

بهترین راهکار برای خارج کردن ایمپلنتی که با شکست مواجه شده است چیست؟

ایمپلنت های دندانی روز به روز بیشتر در سطح جهان پذیرش گسترده دندانپزشکی زیبایی را بدست می آورند. با این حال، مشکلات در حال رشدی وجود دارند که برای ایمپلنت های دندانی بوجود می آیند و در برخی موارد مشکلاتی که بوجود می آیند نیاز به خارج کردن ایمپلنت دارند. در اکثر موارد، خارج کردن ایمپلنت دندانی که با شکست مواجه شده است فرایندی کاملاً بی خطر و نسبتاً ساده است. اما این به مورد بستگی دارد زیرا برخی ایمپلنت های دندانی که کاملاً با استخوان جوش خورده اند ممکن است منجر به تحلیل شدید استخوان و تروما شوند و بنابراین نیاز به رویکردی کاملاً محافظه کارانه دارند. متخصصان کاشت ایمپلنت معمولاً در به روزترین تکنیک ها و فرایندهای ایمپلنت های دندانی تجربه دارند.

شکست ایمپلنت دندانی

شکست ایمپلنت دندانی

چرا ایمپلنت های دندانی با شکست مواجه می شوند؟

برای درک شکست ایمپلنت های دندانی، باید ابتدا انواع شکست هایی را بشناسید که ممکن است اتفاق بیفتند. به طور کلی، دو دسته شکست ایمپلنت های دندانی وجود دارند که بر اساس زمان بندی تقسیم بندی می شوند. “شکست زودهنگام” را داریم که ظرف چند ماه نخست پس از کاشت ایمپلنت های دندانی با جراحی اتفاق می افتد. در این موارد، استخوان به شکلی محکم اطراف ایمپلنت شکل نگرفته است و ایمپلنت ها معمولاً به راحتی خارج می شوند. در برخی از شکست های زود هنگام، ایمپلنت نسبتاً شل است. این اتفاق اغلب در نتیجه توانایی بهبود ضعیف بدن بیمار، عفونت، فقدان ثبات وقتی جایگذاری می شود (به اندازه کافی داخل استخوان محکم نیست) یا به احتمال زیاد به خاطر حرکات ریز (حرکات خیلی زیاد ایمپلنت در طول دوره بهبود) رخ می دهد.

در این مقاله تمرکز ما واقعاً روی نحوه خارج کردن ایمپلنت هایی نیست که دچار شکست زود هنگام می شوند زیرا این نوع ایمپلنت ها از قبل بسیار شل هستند و به راحتی می توان زخم آنها را باز کرد و آنها را خارج کرد.

شکست های دیر هنگام می توانند اینطور تصور شوند که پس از یک سال آنکه دندان دچار عفونت شده است اتفاق بیفتند. در این موارد، این امکان وجود دارد که ایمپلنت ابتدا محکم بوده است و پس از مدتی شل شده است. این ممکن است در نتیجه عفونت یا وارد آمدن فشار زیاد به ایمپلنت اتفاق بیفتد. این اغلب با بارگذاری بیش از حد قبل از جوش خوردن ایمپلنت اتفاق می افتد، جایی که ایمپلنت به صورت خود به خود پس زده می شود. در این نوع شکست های دیر هنگام خارج کردن ایمپلنت ها ساده است، درست شبیه شکست های زود هنگام.

در اکثر موارد شکست های دیر هنگام دیگر، ایمپلنت تثبیت شده است اما تصاویر رادیو گرافی با اشعه ایکس الگوی بیماری ایمپلنت به نام “پری ایمپلنتایتیس” را نشان می دهند، حالتی کخ باکتری گسترش پیدا کرده است و در حال تخریب استخوان اطراف گردن ایمپلنت است. پری ایمپلنتایتیس یکی از نگرانی های رو به افزایش برای دندانپزشک ها و بیماران است زیرا یک عفونت فعال در ایمپلنت های دندانی را نشان می دهد. این عفونت گاهی اوقات به شکل درد، ضربان، آبسه، و بوی بد دهان ظاهر می شود. اغلب برای توقف این بیماری لازم است اقداماتی صورت بگیرند. متأسفانه، در برخی موارد، ایمپلنت باید خارج شود تا از انتشار درد، عفونت، و تحلیل بیشتر استخوان جلوگیری شود.

مطالعات اخیر حاکی از این هستند که 26% از ایمپلنت هایی که 5-10 سال پیش کار گذاشته شده اند علائم پری ایمپلنتایتیس را از خود نشان می دهند.

در نهایت، دلیل دیگر که ممکن است ایمپلنت شما نیاز به خارج شدن داشته باشد، اگر در جای اشتباه قرار داشته باشد چطور؟ وقتی در جای اشتباه قرار دارد، شکست تلقی می شود، زیرا در احیاء ایمپلنت و باز گرداندن عملکرد یا زیبایی مشکل وجود دارد. با درمان و طراحی درست این کاملاً قابل پیشگیری است.

شکست ایمپلنت دندانی

شکست ایمپلنت دندانی

آیا خارج کردن برخی ایمپلنت های دندانی دشوارتر از برخی دیگر است؟

اگر ایمپلنت دندانی شما نیز با شکست مواجه شده است که نیاز به خارج شدن دارد، چسبندگی به کیفیت استخوان شما بستگی دارد. به طور کلی، خارج کردن ایمپلنت هایی که در فک پایین هستند دشوارتر از خارج کردن ایمپلنت هایی است که در فک بالا هستند. اما ایمپلنت های فک بالا نیز ممکن است بسیار محکم باشند. دوام نیز عامل دیگری است. بیشتر از 24 ماه دوره قابل توجهی است که در آن استخوان و ایمپلنت محکم با یکدیگر جوش میخورند.

ما اغلب مشاهده می کنیم که ایمپلنت هایی که هنوز 2-3 میلی متر استخوان اطراف خود دارند، فیکسچر ایمپلنت بسیار محکم است. علت این است که استخوان پیوند شیمیایی بسیار محکمی با سطح ایمپلنت ایجاد می کند.

نکته دیگری که باید مد نظر قرار داد طول و عرض پیوند ایمپلنت است. هر چه ایمپلنت ها عریض تر و بلندتر باشند، کاملاً مشهود است که خارج کردن آنها دشوارتر خواهند بود زیرا پیوند بیشتری با استخوان دارند. ایمپلنت های باریک تر می توانند دشوارتر باشند زیرا در طول خارج کردن ایمپلنت، شکستگی نوک ایمپلنت زیر فشار زیاد ممکن است. پیوندهای خارجی قوی و غیر عادی در بیش از 1000 برند ایمپلنت وجود دارد، که می تواند باعث شود خارج کردن ایمپلنت برای برخی ابزارها که برای خارج کردن استفاده می شوند دشوار باشد تا درون پیوند موجود قرار بگیرد. که این ضرورتاً خارج کردن راحت ایمپلنت را محدود می کند!

آخر اینکه، برخی ایمپلنت ها نزدیک ساختارهایی مانند عصب پایین یا سینوس بالا هستند. برای پیشگیری از آسیب به دندان های مجاور و ساختارهای حساس، مراقبت زیادی نیاز است.

آیا پس از خارج کردن ایمپلنت دندانی شکست خورده می توان ایمپلنت دیگری جایگزین آن کرد؟

در برخی موارد، یک ایمپلنت جدید می تواند بلافاصله در محل ایمپلنت خارج شده قرار بگیرد، همراه با فرایند پیوند استخوان برای حمایت از ایمپلنت های جدید. این گزینه جدید جایگزین ایمپلنت، در زمان شما صرفه جویی خواهد کرد و از نیاز به جراحی های بعدی پیشگیری خواهد کرد، که البته در هزینه های شما نیز صرفه جویی خواهد شد.

گاهی اوقات به خاطر حجم تخریبی که اتفاق افتاده است، ایمپلنتی که با شکست مواجه شده است نمی توان بلافاصله جایگزینی برای آن قرار داد. در صورتی که طی خارج کردن ایمپلنت حفره ای بزرگتر از فیکسچر ایمپلنت به جای بماند، باعث می شود قرار دادن ایمپلنت جایگزین بسیار دشوارتر یا حتی غیر ممکن باشد. بنابراین، بسیار مهم است که تلاش شود ایمپلنت به صورت کاملاً آرام خارج شود.، و آماده شود تا فرایند پیوند استخوان در آن منطقه انجام شود تا تحلیل استخوان سالم کاهش پیدا کند. هدف فرایند پیوند استخوان ایجاد محل استخوانی سالم تر برای جایگزینی ایمپلنت در آینده است.

شکست ایمپلنت دندانی

شکست ایمپلنت دندانی

اگر با پیوند استخوان میتوان ایمپلنت عفونی را دوباره احیا کرد؟

این یکی از حیاتی ترین مباحث است که در دندانپزشکی مطرح است. نمونه های موفقیت آمیز ایمپلنت های مواجه شده با شکست وجود دارد که شانس دوباره جوش خوردن با سک استخوان جدید تازه رشد کرده را پیدا می کنند.

با این حال، شانس رشد مجدد موفقیت آمیز استخوان روی یک ایمپلنت که دچار چالش شده است زیر 8-25% است. خطر آلودگی بیشتر از همیشه وجود دارد و و نیز این احتمال وجود دارد که اطراف ایمپلنت مجدداً ظاهر شود. در یک گزارش مثبت، مطالعات نشان می دهند اگر رشد بافت روی اطراف ایمپلنت به خوبی صورت بگیرد، و ایمپلنت را خیلی تمیز نگه دارید، احتمال اینکه بیشتر دوام داشته باشد بیشتر است. در حال حاضر، تحقیقات از نظر رویکردی که برای نجات یک ایمپلنت بیمار استفاده می شوند از نظر آنتی بیوتیک ها، تکنیک هایی که برای ضد عفونی سازی سطح استفاده می شوند، و تکنیک ها و موادی که برای بازسازی استخوان استفاده می شوند، بسیار پیچیده هستند. هر ایمپلنت دندانی از نظر ویژگی های سطح متفاوت است بنابراین نیاز به ملاحظات چشمگیری دارد تا بتوان تصمیم گرفت کدام تکنیک برای هر نوع سطح ایمپلنت دندانی بهتر کار می کند.

علاوه بر این، عوامل بسیار دیگری وجود دارند که هنگام انجام این فرایند نجات باید مد نظر قرار بگیرند. شامل چه نوع نقص یا شکستی که ممکن است اتفاق بیفتد، و مقدار تحلیل استخوانی که اتفاق افتاده است. طراحی ایمپلنت شما، بهداشت دهانی شما، سطح دسترسی شما برای پاکسازی، خواه سیگاری باشید یا خیر، و وضعیت کلی پزشکی و سلامت شما همگی عواملی مهم در این روند هستند.

شکست ایمپلنت دندانی

شکست ایمپلنت دندانی

روش ها و تکنیک های رایج خارج کردن ایمپلنت های دندانی

کلید اصلی، تا حد امکان حفظ مقدار کافی استخوان سالم طی فرایند خارج کردن ایمپلنت است. ضرورتاً بهترین ابزارهایی که برای خارج کردن ایمپلنت استفاده می شود ابزارهایی هستند که قدرت کافی برای خارج کردن ایمپلنت داشته باشند بدون آنکه تقریباً هیچ حجمی از استخوان برداشته شود. این یک هدف ایده آل و بهترین رویکرد ممکن است.

برای خارج کردن ایمپلنت های دندانی که با شکست مواجه شده اند دو رویکرد وجود دارد که به طور کلی مورد استفاده قرار می گیرند. یک روش شامل استفاده از یک ابزار برنده است که trough bur نامیده می شود. این ابزار به گونه ای طراحی شده است که بدون هیچ خطری و به درستی یک برش کوچک (5/0 – 0/1 میلی متری) در استخوان شما و در امتداد لبه ایمپلنت ایجاد می کند، که فشار را از روی ایمپلنت آزاد می کند و خارج کردن آن را تسریع می کند. در برخی مطب ها از ابزار خاصی با نوک بسیار کوچک استفاده می شود. برخی دندانپزشکان نیز از نوع آلتراسونیک انرژی برای خارج کردن استخوان اطراف یک ایمپلنت استفاده می کنند.

باز هم باید اشاره کنیم که کلید اصلی به حداقل رساندن خارج شدن مقادیر جزئی و اندک استخوان از هر سمت ایمپلنت است که خارج کردن آن را تسهیل خواهد کرد. معمولاً بهتر آن است که وقتی برای این کار اقدام می شود، تا حد امکان، مقدار کافی استخوان اطراف دیواره جلویی و عقبی ایمپلنت باقی بماند، زیرا قسمت های دیگر اغلب می توانند به صورت خود به خود بازسازی شوند.

دست آخر اینکه، پیشرفت های فنی جدیدی در فن آوری های خارج کردن ایمپلنت های دندانی صورت گرفته است. آنها کاملاً بی نقص نیستند و مهارت و تجربه دندانپزشک شما در دانستن نحوه استفاده از ابزارها مهم است. این سیستم های خارج کردن ایمپلنت از تورک معکوس بالا استفاده می کنند و ممکن است ایمپلنت ناموفق شما را ظرف چند دقیقه خارج کنند. اغلب، این ابزارهای دارای تورک بالا، به یک آداپتور متصل هستند یا قلاب شده اند و مقدار تورک بالایی اعمال می شود، و ایمپلنت را به شکل مؤثری از استخوان جدا می کند.

در حال حاضر سه برند از این دستگاه در بازار وجود دارد که ترکیب با تکنیک های دیگر و طراحی دقیق، بهترین راه برای خارج کردن ایمپلنتی هستند که با شکست مواجه شده است.

چرا دندان های من حساس هستند؟

آیا تاکنون با خوردن یک تکه بستنی یا گذاشتن یک قاشق سوپ داغ در دندان های خود احساس درد و ناراحتی داشته اید؟ اگر اینطور است، شما تنها نیستید. گرچه دردی که با غذاهای سرد یا داغ بوجو می آید می تواند علامت و نشانه حفره و پوسیدگی دندان باشد، اما در افرادی که دندان های حساسی دارند نیز شایع است.

حساسیت دندان یا “حساسیت بیش از حد عاج دندان” دقیقاً چیزی است که به نظر می رسد: درد یا ناراحتی در دندان به عنوان یک واکنش به محرک های خاص، مانند دماهای بالا یا پایین.

این ممکن است مشکل موقتی یا مزمن باشد، و در یک فرد می تواند یک، چندین، یا همه دندان ها را تحت تأثیر قرار دهد. این مشکل می تواند علت های متفاوت و متعددی داشته باشد، اما در اکثر موارد، حساسیت دندان ها به راحتی و با ایجاد تغییراتی در بهداشت دهانی قابل برطرف شدن است.

علائم و نشانه های حساسیت دندان ها

افرادی که حساسیت دندان دارند ممکن است درد و ناراحتی را در واکنش به محرک های خاصی تجربه کنند. ممکن است شما در ریشه های دندان هایی که تحت تأثیر قرار گرفته اند درد احساس کنید. شایع ترین محرک ها عبارتند از:

  • غذاها و نوشیدنی های داغ
  • غذاها و نوشیدنی های سرد
  • هوای سرد
  • غذاها و نوشیدنی های شیرین
  • غذاها و نوشیدنی های اسیدی
  • آب سرد، مخصوصاً در طول پاکسازی های معمول دندانی
  • مسواک زدن و کشیدن نخ دندان
  • دهانشویه های بر پایه الکل

علائم و نشانه های شما ممکن است به مرور زمان و بدون هیچ دلیل مشخصی از بین بروند. آنها می توانند خفیف تا شدید باشند.

حساسیت دندانها

حساسیت دندانها

علل حساسیت دندان ها

برخی افراد به خاطر داشتن مینای دندان نازک تر، به صورت طبیعی دندان های حساس تری نسبت به افراد دیگر دارند. مینای دندان بیرونی ترین لایه دندان است که از آن محافظت می کند. در برخی موارد، مینای دندان ها می تواند در نتیجه عوام زیر ساییده شود:

  • خیلی محکم مسواک زدن دندان ها
  • استفاده از مسواک های سفت
  • دندان قروچه شبانه
  • خوردن و نوشیدن مداوم غذاها و مایعات اسیدی

گاهی اوقات، شرایط دیگری نیز وجود دارند که می توانند منجر به حساسیت دندان ها شوند. به عنوان مثال، رفلاکس اسید معده می تواند باعث شود اسید از معده و مری بالا بیاید، و به مرور زمان موجب خوردگی و ساییدگی دندان ها شود. شرایطی که منجر به تهوع مکرر می شوند- از جمله گاستروپارزیسgastroparesis  (التهاب معده و مری) و بولیمیاbulimia  (پر خوری)- می توانند باعث شوند اسید موجب خوردگی مینای دندان ها شود.

تحلیل لثه می تواند بخش هایی از دندان ها را بدون پوشش و محافظ کند که باعث حساسیت دندان ها می شود.

پوسیدگی، ترک خوردگی، شکستگی، و لب پر شدگی دندان ها، و ساییده شدن پر شدگی دندان ها یا روکش ها می تواند عاج دندان را در معرض محیط دهان قرار دهد، و منجر به بروز حساسیت شود. در این صورت، احتمال دارد که شما به جای همه دهان، در یک دندان خاص یا منطقه خاص از دهان حساسیت داشته باشید.

پس از انجام برخی فرایندهای دندانپزشکی مانند پر کردن دندان، روکش کردن آن، یا بلیچینگ دندان ها ممکن است به طور موقت حساسیت دندان ها را تجربه کنید. در این صورت، حساسیت به یک یا دو دندان مجاور دندانی محدود می شود که فرایند دندانپزشکی روی آن انجام شده است. این معمولاً پس از چند روز برطرف می شود.

حساسیت دندانها

حساسیت دندانها

تشخیص حساسیت دندان ها از چه طریقی انجام می شود؟

اگر حساسیت دندان ها را برای نخستین مرتبه تجربه می کنید، به دندانپزشک مراجعه کنید. دندانپزشک می تواند سلامت دندان های شما را مورد بررسی قرار دهد و به دنبال مشکلات احتمالی مانند حفره های دندانی، شل شدن پر شدگی دندان، یا تحلیل رفتگی لثه ها باشد که می توانند موجب حساسیت دندان ها شوند.

دندانپزشک ها می توانند این کار را طی پاکسازی های معمول دندانی انجام دهند. آنها دندان ها را پاکسازی خواهند کرد و یک معاینه چشمی انجام خواهند داد. آنها می توانند دندان های شما را با ابزارهای خاص دندانپزشکی لمس کنند تا آنها را از نظر حساسیت بررسی نمایند، علاوه بر این ممکن است گرفتن تصویر رادیوگرافی با اشعه ایکس را برای اطمینان از عدم وجود پوسیدگی های دندانی تجویز کنند.

حساسیت دندانها

حساسیت دندانها

حساسیت دندان ها چگونه درمان می شود؟

اگر حساسیت دندان های شما خفیف باشد، می توانید درمان های OTC را امتحان کنید. خمیر دندانی را انتخاب کنید که برچسب روی آن نشان دهد به صورت ویژه برای دندان های حساس تولید شده است. این خمیر دندان ها هیچ ماده حساسیت زایی ندارند و می توانند مواد بی حس کننده ای داشته باشند که کمک می کنند عبور ناراحتی به اعصاب دندان مسدود شود.

وقتی نوبت به دهانشویه می رسد، نمونه فاقد الکل آن را انتخاب کنید زیرا کمتر باعث آزار دندان های حساس می شوند.

استفاده از مسواک های نرم تر و آرام تر مسواک زدن نیز می تواند کمک کند. مسواک های نرم همین برچسب را خواهند داشت.

لازم است چندین مرتبه از این راهکارها استفاده شود تا مؤثر واقع شوند. ظرف چند هفته شاهد بهبود خواهید بود.

اگر درمان های خانگی کار نکنند، می توانید با دندانپزشک خود در مورد خمیر دندان ها و دهانشویه های تجویزی صحبت کنید. علاوه بر این می توانند روی دندان های حساس شما ژل فلورایده اعمال کنند یا مواد ضد حساسیت تجویز کنند. این کارها می توانند به استحکام بخشیدن به دندان ها و محافظت از دندان های شما کمک کنند.

حساسیت دندانها

حساسیت دندانها

درمان های پزشکی دندان های حساس

اگر شرایط اصلی موجب حساسیت دندان های شما می شوند، لازم است آنها را درمان کنید قبل از آنکه باعث ساییدگی مینای دندان و آسیب به دندان شوند. رفلاکس اسید معده می تواند با داروهای کاهش دهنده اسید درمان شود، و پر خوری باید تحت نظر روانشناس درمان شود.

تحلیل لثه ها می تواند با آرام تر مسواک زدن و حفظ بهداشت خوب دهان درمان شود. در صورت حساسیت و ناراحتی شدید به خاطر تحلیل شدید لثه ها، ممکن است دندانپزشک شما پیوند لثه را پیشنهاد دهد. این فرایند شامل برداشتن بافت از پلیت (کام یا سقف دهان) و جایگذاری آن روی ریشه دندان برای محافظت از آن است.

علاوه بر اینها، می توانید تمرین کنید از دندان قروچه در طول روز خودداری کنید. کاهش استرس و مصرف کافئین قبل از رفتن به رختخواب نیز می تواند به شما کمک کند از دندان قروچه شبانه شما کاسته شود. اگر این راهکارها عملی نبودند، می توانید شب ها از محافظ دندان استفاده کنید تا از ساییدن دندان ها روی یکدیگر و آسیب به آنها خودداری کنید.

ونیرهای دندانی و آنچه باید در مورد آنها بدانید

ونیرهای دندان پوسته های نازک سفارشی سازی هستند که دندانپزشکان می توانند روی سطح جلوی دندان قرار دهند تا ظاهر آنها را بهبود دهند. ونیرها می توانند لکه ها، لب پر شدگی ها، و غیر همسطح بودن دندان ها رو پوشش دهند.

در اکثر افرادی که دندان های آسیب دیده یا بد رنگ شده دارند، این مشکلات می توانند روی اعتماد به نفس فرد تأثیر بگذارند. ونیرهای دندانی می توانند به بهبود ظاهر دندان ها کمک کنند.

 در این مقاله قصد داریم برای شما توضیح دهیم ونیرها چه هستند، و راجع به انواع مختلف موجود آنها، هزینه آنها، مزایا و معایب و نحوه قرار گیری آنها روی دندان ها بیشتر صحبت خواهیم کرد.

ونیرهای دندانی و آنچه باید در مورد آنها بدانید

ونیرهای دندانی و آنچه باید در مورد آنها بدانید

ونیر دندان چیست؟

ونیرهای دندانی پوشش های سفارشی برای دندان ها هستند که به پنهان کردن یا اصلاح آسیب دیدگی های دندانی کمک می کنند، از جمله:

  • لکه ها و تغییر رنگ ها
  • لب پر شدگی ها و از دست رفتن قطعات کوچکی از دندان ها
  • پوسیدگی
  • کجی
  • فاصله بین دندان ها

ونیرهای دندانی به بهبود ظاهر دندان های افراد کمک می کنند. آنها می توانند برای افرادی مفید باشند که به دنبال یک راهکار طولانی مدت برای نگرانی های همیشگی دندان های خود هستند- مخصوصاً افرادی که به درمان های دندانپزشکی مانند سفید کردن دندان ها، بریس ها، یا ریتینرها واکنش نشان نمی دهند.

در طول فرایند قرار گیری عموماً دندانپزشک مقدار اندکی از مینای دندان را بر می دارد، که بیرونی ترین لایه محافظ دندان است. به این علت، به محضی که دندانپزشک ونیرها را روی دندان ها قرار می دهد، فرد نمی تواند آنها را بردارد یا تصمیم بگیرد دیگر از آنها استفاده نکند.

انواع ونیرهای دندانی

دو نوع ونیر دندانی وجود دارد: پرسلاین و کامپوزیت بر پایه رزین. در بخش بعد به تفصیل راجع به این دو گزینه صحبت خواهیم کرد.

ونیرهای دندانی

ونیرهای دندانی

ونیرهای پرسلاین

ونیرهای پرسلاین روکش های نازک و محکمی هستند که دندانپزشک روی سطح جلو و سطوح جانبی دندان ها قرار می دهد. برای اتصال آنها، دندانپزشک قبل از جایگذاری مقداری از مینای روی دندان ها را بر خواهد داشت. ونیرهای پرسلاین همرنگ دندان های طبیعی هستند، اما این امکان وجود دارد که آنها را سفیدتر انتخاب کرد تا لبخند روشن تری داشت.

ونیرهای کامپوزیتی بر پایه رزین

ونیرهای کامپوزیتی بر پایه رزین شبیه ونرهای پرسلاین هستند، اما به نظر می رسد ارزان تر باشند و نیاز باشد مقدار کمتری از مینای دندان ها برداشته شود. گاهی اوقات، ممکن است دندانپزشک مجبور نباشد قبل از قرار دهی ونیر کامپوزیت هیچ چیز از سطح مینای دندان بردارد. معمولاً اگر ونیرها شکسته شوند، تعویض ونیرهای کامپوزیتی راحت تر از تعویض ونیرهای پرسلاین است.

کدام نوع بهتر است؟

ونیرهای کامپوزیتی و ونیرهای پرسلاین ظاهری شبیه یکدیگر دارند، اما تفاوت های کلیدی با یکدیگر دارند. بر اساس انجمن دندانپزشکان آمریکا، این تفاوت ها عبارتند از:

پرسلاین کامپوزیت بر پایه رزین
گران قیمت تر هستند. ارزان قیمت تر هستند.
معمولاً نیاز به برداشتن مینای دندان ها دارند. ممکن است نیاز به برداشتن مینای دندان ها نداشته باشند.
2 تا 3 جلسه مراجعه به دندانپزشک نیاز دارند. معمولاً 1 جلسه مراجعه به دندانپزشک نیاز دارند.
20 سال دوام دارند. 5 سال دوام دارند.
روی آنها لکه ایجاد نخواهد شد. ممکن است به مرور زمان روی آنها لکه ایجاد شود.
احتمال لب پر شدن یا شکستن آنها کمتر است. احتمال لب پر شدن یا شکستن آنها بیشتر است.
قرار دهی آنها دشوارتر است. قرار دهی آنها راحت تر است.

به نظر می رسد ونیرهای پرسلاین ظاهری طبیعی تر، و شبیه دندان ها ارائه دهند و می توانند دندان هایی را پوشش دهند که بد رنگ یا بد شکل شده اند.

تفاوت بین ونیرها، روکش ها، و ایمپلنت ها چیست؟

ونیرهای دندانی، روکش ها، و ایمپلنت ها می توانند ظاهر دندان ها را از نظر زیبایی بهبود دهند. با این حال، بین آنها تفاوت هایی وجود دارد. یک تفاوت بین ونیرها، روکش ها، و ایمپلنت ها، بخشی از دندان است که هر گزینه پوشش می دهد. ونیرهای دندانی عموماً سطح جلوی دندان ها را پوشش می دهند. در مقایسه، روکش ها کل دندان را پوشش می دهند، شامل سطوح جلو، عقب، و طرفین. در نتیجه، دندانپزشکان از روکش ها برای ترمیم دندان های شکسته استفاده می کنند، شامل دندان هایی که ساختار کمی از آنها باقی مانده است. روکش ها می توانند به تقویت دندان هایی که پوشش می دهند کمک کنند.

با این تفاوت که ایمپلنت های دندانی ساختارهای پیچ مانندی هستند که به استخوان فک متصل می شوند تا جایگزین دندان های از دست رفته شوند.

هرگاه لازم باشد، دندانپزشک ممکن است از ایمپلنت ها برای ایجاد امنیت روکش ها داخل دهان استفاده کند. علاوه بر این، اگر فردی یکی از دندان های خود را از دست داده باشد، یا اگر یک دندان به این علت که به شکل بدی آسیب دیده است غیر قابل ترمیم و درمان باشد و لازم باشد کشیده شود، باید از ایمپلنت ها استفاده کرد.

ضرورتاً، دندانپزشک از روکش ها برای بازسازی دندان هایی استفاده خواهد کرد که به شکل بدی آسیب دیده اند، در حالی که ایمپلنت ها جایگزین دندان های از دست رفته می شوند. ونیرها ظاهر دندان هایی را بهبود می دهند که بیشتر بخش های آنها دست نخورده باقی مانده باشد.

هزینه

هزینه ونیرهای دندانی بر اساس تعداد دندان هایی تعریف می شود که لازم است پوشش داده شوند، و تخصص فردی که این فرایند را انجام می دهد. هزینه ها می توانند بر اساس موارد زیر متغیر باشند:

  • نوع ونیر
  • میزان آماده سازی لازم قبل از فرایند
  • موقعیت جغرافیایی فرد

از آنجا که اکثر شرکت های بیمه ونیرها را فرایند زیبایی تلقی می کنند، اکثر طرح های بیمه هزینه آنها را پوشش نمی دهند.

طی فرایند دریافت ونیرهای دندانی چه اتفاقی می افتد؟

بر اساس انجمن دندانپزشکان آمریکا، اینکه روند قرار گیری ونیرهای دندانی روی دندان ها چگونه پیش برود به نوع ونیری بستگی دارد که فرد انتخاب می کند. در زیر فرایندهای دریافت هر دو نوع ونیرها را توضیح خواهیم داد.

ونیرهای پرسلاین (ونیرهای غیر مستقیم)

برای آماده سازی دندان ها، دندانپزشک معمولاً مقدار اندکی از مینای دندان ها را از جلو و طرفین آنها بر می دارد. این باعث می شود فضای کافی برای ونیرهای دندانی ایجاد شود تا دندان ها طبیعی تر به نظر برسند. دندانپزشک یک قالب از دندان های آماده شده تهیه می کند. علاوه بر این، دندانپزشک رنگ ونیری که بهترین انتخاب برای لبخند شماست را از روی راهنمای رنگ انتخاب می کند.

قالب برای لابراتوار دندانی ارسال می شود که ونیرهای پرسلاین را به صورت سفارشی می سازد تا روی دندان های شما قرار بگیرند. این فرایند ممکن است چند روز طول بکشد. به همین دلیل معمولاً دندانپزشک نوعی ونیر موقتی روی دندان های شما قرار خواهد داد تا در این فاصله از دندان های آماده شده شما محافظت کنند.

در جلسه بعد، دندانپزشک روی دندان های شما ونیرهای اصلی را قرار خواهد داد تا تناسب و شکل آنها را بررسی نماید. پس از اینکه هر گونه تنظیم و تغییری ایجاد می شود، دندان ها پاکسازی می شوند و ونیرها به سطح دندان ها چسبانده می شوند. در جلسه بعد می توان تغییرات لازم را ایجاد کرد.

ونیرهای رزین کامپوزیت (ونیرهای مستقیم)

ونیرهای رزین کامپوزیت از موادی ساخته می شوند که همرنگ دندان ها هستند و به سطح دندان ها چسبانده می شوند. برای قرار گیری ونیرهای کامپوزیتی بر پایه رزین، دندانپزشک کار خود را با پاکسازی، تغییر شکل، و آماده سازی دندان ها آغاز خواهد کرد. سپس رنگ کامپوزیت را بر اساس رنگ دندان های سالم اطراف انتخاب خواهد کرد. پس از آنکه دندان آماده می شود، روی آن چسب مخصوص خواهد زد و ونیر کامپوزیت را روی دندان ها قرار می دهد. سپس مواد را با ابزارهای مخصوص شکل می دهد. در نهایت روی دندان ها نور مخصوصی می تاباند که به خشک شدن مواد کامپوزیت کمک می کند. وقتی ونیرها خشک و سفت شدند، دندانپزشک آنها را صاف و صیقلی خواهد کرد و آن را پولیش خواهد کرد به گونه ای که ظاهر و احساسی مانند دندان های طبیعی بوجود بیاورند.

قبل از دریافت ونیرهای دندانی باید شرایط زیر را داشته باشید:

  • قبل از آنکه ونیرهای دندانی را دریافت کنید، دندان ها و لثه های شما باید سالم باشند. دندانپزشک شما می تواند هر گونه بیماری یا پوسیدگی را قبل از دریافت ونیرهای دندانی درمان کند.
  • ونیرها هرگز انتخاب خوبی برای بیمارانی که دندان قروچه دارند نیست، زیرا لایه نازک ونیرها ممکن اس لب پر یا شکسته شود. اگر شما دندان های خود را روی یکدیگر فشار می دهید و می سابید، احتمالاً دندانپزشک استفاده از محافظ های شبانه دندانی در طول خواب را پیشنهاد دهد.
  • گرچه دندانپزشک شما تا حد امکان مقدار بسیار اندکی از مینای دندان ها را برای ونیرهای پرسلاین بر می دارد، اما وقتی مینای دندان تراشیده می شود، این فرایند برگشت ناپذیر است.
  • این امکان وجود دارد که به مرور زمان ونیرهای دندانی شل شوند. در این صورت، ممکن است ونیرهای جدید لازم باشند.
  • همه انتظاراتی که از وینرهای دندانی خود دارید را با دندانپزشک خود مطرح کنید و راجع به گزینه های درمان خود صحبت کنید. مراجعات منظم به دندانپزشک ها برای حفظ سلامت دندان ها و لثه ها یک ضرورت است.
ونیرهای دندانی

ونیرهای دندانی

مراقبت های پس از دریافت ونیرهای دندانی

پس از قرارگیری ونیرهای دندانی روی دندان ها، ممکن است دندانپزشک بخواهد در یک جلسه دیگر آنها را چک کند. در طول این جلسه، ممکن است لازم باشد دندانپزشک توجه کند تا اطمینان حاصل نماید که ونیرها در جای خود باقی مانده اند و بیمار با آنها احساس راحتی دارد.

این یک فرصت خوب برای بیمار است تا اشاره کند که آیا با هیچ ونیری مشکل دارد یا خیر، زیرا دندانپزشک می تواند به برطرف شدن مشکل آن کمک کند.

فردی که به تازگی ونیرهای دندانی را دریافت کرده است نیاز نیست از هیچ غذا یا نوشیدنی خاصی پرهیز نماید.  اما از آنجا که ونیرها هم مانند دندان ها ممکن است لکه روی آنها ایجاد شود، شاید لازم باشد فرد از قهوه، چای، و شراب قرمز و نیز خوراکی های دیگری که می توانند باعث ایجاد لکه روی دندان ها شوند بپرهیز تا دوام آنها را بالاتر ببرد.

علاوه بر این، ممکن است دندانپزشک توصیه کند بیمار کارهای زیر را انجام دهد:

  • پرهیز از گاز زدن اشیاء سفت
  • پرهیز از جویدن ناخن
  • استفاده از محافظ دندان
  • پرهیز از ساییدن دندان ها روی یکدیگر
  • پرهیز از جویدن غذاهای خیلی سفت
  • پرهیز از باز کردن در بسته ها با دندان

ممکن است فرد متوجه وجود برجستگی های تیزی روی ونیرها شود. این می تواند به مرور زمان بهبود پیدا کند. در غیر اینصورت، فرد می تواند از دندانپزشک خود بخواهد این کار را برای او انجام دهد. وجود لبه های تیز روی ونیرها می تواند به دلیل باقی ماندن مواد باندینگ اضافی روی دندان ها باشد.

علاوه بر این، علیرغم وجود ونیرهای دندانی ممکن است باز هم حفره هایی روی دندان ها ایجاد شوند. بنابراین مهم است بهداشت دهان و دندان ها، شامل دو مرتبه مسواک زدن و یک مرتبه کشیدن نخ دندان در طول روز حفظ شود.

با مراقبت صحیح، دندان های شما می توانند 10 سال دوام داشته باشند. پس از این مدت، ممکن است لازم باشد ونیرهای خود را تعویض کنید. اینکه ونیرها چقدر دوام دارند بر اساس موادی خواهد بود که دندانپزشک استفاده کرده است و اینکه شما چقدر خوب از آنها مراقبت کرده اید.

نمونه های درمانی ایمپلنت تمام فک

0/5 (0 نظر)